Хүн бүр амьдралынхаа гуравны нэг хэсгийг унтаж өнгөрөөдөг. Унтаж байхдаа бид бүгд зүүдэлдэг, гэсэн ч бүх зүүдээ эргэн санаж чаддаггүй. Тэгвэл сэрэх цагт энэ зүүд бидэнд ач тустай байхын тулд энэхүү хувьсмал ухамсарт тохиолдсон бүхнийг тод эргэн санах нь маш чухал.   Бие махбодь ба астраль бие, сүнс   Эртний судар номуудад өгүүлэхдээ хүн энэ физик биемаходиос хамаагүй том хэмээн өгүүлсэн байдаг. Чухамдаа хүн физик ба астраль(нарийн) гэсэн хоёр биетэй.Гэвч хүний жинхэнэ би нь түүний сүнс юм. Эртний ведийн бичээсүүдэд сүнсний хэмжээг үсний үзүүрийн хөндлөн огтлолыг 10 000 хуваасны нэгтэй тэнцэнэ гэсэн байдаг. Сүнс нь зүрхний орчимд орших ба амьдралын жинхэнэ хүч болдог. Физик ба астраль биес нь ердөө л бүрхүүл буюу хувцас төдий агаад энэ хувцсыг сүнс нь материйн ертөнцөд аялан байхдаа өмсдөг. Биднийг хувцсаа солиход буюу нэг биеэ нөгөөгөөр солихыг дахин төрөх гэх ба урьд насны дурсамж сэтгэгдэл нарийн биенд хадгалагдан үлдэж, дараа дараагийн амьдралуудад бид тэднийг өөртөө хадгалсаар явдаг. Унтах үед нарийн

үргэлжлэл    …Унтаж байх үед нарийн бие ихэнхидээ физик биеэ орхин аялан оддог. Метафизик чадвар бүхий хүмүүс үүнийг өөрийн хүссэнээр хийж чаддаг. Ийм үзэгдлийг ерөнхийдөө астраль проекц буюу астраль аялал хэмээн нэрлэнэ. Хэрхэн ухамсартайгаар энэ физик биеэ орхих, түүний хил хязгаарын чанадад орших нарийн биеийг ашиглах тухай зааж сургадаг ведийн ба эртний египетийн уламжлал соёлоос эх авсан системүүд бий. Шавь нараа физик биеийн хил хязгаарын чинагш гаргаж, илүү нарийн түвшинд аваачихыг заан сургадаг. Ийм мэт боломжууд нь хүн дан ганц физик биеэс илүү өргөн дэлгэр гэдгийг батлах ба дээд хүчнүүдтэй холбогдоход хэрэглэгддэг бодит олон түвшин бий.     Та нарийн ертөнцтэй холбогдож байгаа нөхцөлд таныг гоо сайхан ба аюул ослын аль аль хүлээж байх болно. Гоо сайхан гэдэг нь нээлт ба үзэгдэл бөгөөд энэ тухай санамжийг та энэ физик ертөнцөд сэрүүн ахуйдаа тээн авч ирэх явдал юм. Аюул гэдэг нь та сөрөг нөлөөлөлтэй тулгарч магадгүйд оршино. Унтаж байгаа эсвэл астраль аялал хийж байгаа хүний ухамсарт нэвтрэх чадвартай

Нэг баян эр хүүгээ дагуулан хөдөө орон нутгаар явж хүмүүс хэрхэн аж төрдөг, ядуу зүдүү байдал гэж юу болохыг харуулахаар авч явжээ. Тэд очсон газрынхаа хамгийн ядуу гэгдэх айлд хэд хонов.Гэртээ харих зуураа аав нь хүүгээсээ “За, энэ аялал чамд таалагдав уу ? ” гэж“Үнэхээр гайхалтай байлаа, ааваа”“Чи хүмүүсийг ямар ядуу тарчиг амьдардагийг нь харав уу? ” гэж аав нь асуув“аан тийм байнаа” гэж хүү хариулахад ““тэгээд чи юу сурав даа гэхэд”Хүү ийнхүү хариулжээ. “Бидэнд ганц нохой байхад тэдэнд 4 байсан. Бидэнд манай цэцэрлэгийн талд ч хүрэхгүй усан сан байхад тэдэнд хязгааргүй том гол байсан. Бид дэнлүү асааж гэрэлтэй болж байхад тэдэнд шөнийн одод байсан. Манай гэр хашаагаар л хязгаарлагдаж байхад тэдэнд бүхэл бүтэн тэнгэрийн хязгаар байсан. Бидэнд зарц нар байхад тэд өөрсдөө хүмүүст үйлчилж байсан. Бид хоол хүнсээ худалдаж авдаг байхад тэд өөрсдөө тарьж ургуулж байсан. Бид өөрсдийгөө хамгаалахын тулд хана босгосон байхад тэднийг найз нөхөд нь хамгаалдаг юм байна ” гэж хүү