Бид Кришна ухамсрын гүн ухааныг номлодог ч ихэнхи хүмүүст энэ нь сонирхолтой бус. Харин хэрэв би ямар нэг шинэ технологи юм уу эсвэл электроникийн салбарын мэргэжилтэн байсан бол намайг сонсох гэж мянга мянган хүн ирэх байсан. Хэрэв би гадаад эрчмийн бүрдлүүдийн тухай ярьсан аваас хүмүүс, “Техникийн мэдлэг л надад аз жаргал авч ирнэ” хэмээн бодох байсан. Гэвч энэ бол дурашайа буюу хуурмаг найдлага юм. “Бхагаватам”-д өгүүлэхдээ, тийм мэт материаллаг ололт амжилтууд нь ямар ч ашиггүй хэмээн мэдэгдсэн. Тэдгээр нь танд аз жаргалыг өгөхгүй ч хүмүүс мунхгийн улмаас үүнд найдахаа үргэлжлүүлсээр байдаг. Цааш нь “Бхагаватам”д өгүүлэхдээ, андха йатхандхаир упанййаманах хэмээсэн. Энэ нь материаллаг хөгжил дэвшлээр аз жаргалыг олох гэж найдан буй хүмүүс нь бурханлаг байдлын хувьд сохор гэсэн утгатай. Амьдралын зорилго чухамхүү юу болохыг тэд үл мэдэх ба удирдагч нар нь ч мөн түүний талаар юу ч үл мэдмүй. Дараагийн нэгэн улс төрч гарч ирэх нь тэдэнд ямар нэг шинэлэг зүйлийг авч ирж, тэд эцэстээ

Асуулт: Миний ойлгосноор, жинхэнэ номын багшийн удирдлага дор Кришнад үйлчлэн зүтгэхгүйгээр мэдрэхүйгээ жинхэнээр нь хянан удирдах боломжгүй. “Шримад-Бхагаватамын” хоёрдугаар дууллын есдүгээр бүлгийн нэгэн шүлгийн тайлбарт Шрила Прабхупада бичихдээ, госвами болохгүйгээр шавь болох боломжгүй гэсэн байдаг. Тэгэхээр хамгийн нэгдүгээрхи нь аль нь вэ? Шавь болохгүйгээр хэрхэн яаж госвами болох вэ? Хариулт: Бид гуруг гэнэтхэн, шуудхан хүлээгээд авчихдаггүй. Гуругээс ямар нэг зүйлийг сонссоны дараа та өөрийн бурханлаг практикаа эхлүүлдэг шүү дээ. Жишээ нь бид Кришна ухамсрын энэ бүх практикийн талаар Шрила Прабхупадаас олж мэдсэн. Тэрээр хүн бүгдийн гуру. Түүний өршөөлөөр бид бурханлагаар өсч дэвших ба энэ ертөнцөд оршин амьдарч буй гуруг хүлээн авахуйц шинж чанартай болдог. Ийм учраас бүхий л зүйл гуругээс эхлэдэг. Гуругийн удирдлагагүй бол бид ахиж дэвшиж чадахгүй. Гуругийн хэд хэдэн ангилал байдаг: шикша гуру, дикша гуру гэх мэт. Ямартай ч ямар нэг гуру байх ёстой. Та ердөө Шрила Прабхупадын номуудыг уншсаны ачаар, тэднийг судласны ачаар аль хэдийнээ номын багштай болчихлоо гэсэн үг ба

Бурханлаг өндөр түвшинд буюу буяны(цэвэр ариуны) түвшинд оршигч хүмүүн нь үнэнийг таатай, эелдэг үгээр хэлдэг. Хэл яриандаа бусдыг үл гомдоох олон тооны хошигнолыг ашиглах ба ихэвчлэн өөртэйгөө холбоотой хошигнолыг ашигладаг. Тийм хүмүүс нь бараг л үргэлж эрүүл, аз жаргалтай байдаг. Шуналын төлөвт орших хүмүүс нь өөр рүү нь чиглэсэн шүүмжлэлд маш мэдрэг байх агаад мөнгө ба эр, эмийн харьцаа, эдийн засгийн хөгжил, улс төр, худалдан авалт гэх мэт сэдвээр хэдэн цаг ч хамаагүй маш тааламжтайгаар ярьж чаддаг. Тэд өөрсдийнхөө тухай ихэвчлэн сайныг ярих ба бусад зарим нэгний талаар өөлж шүүмжилсэн зүйлийг ярьдаг. Тэд ихэвчлэн маш хурдан ярих бөгөөд тэдний хошигнолын ихэнхи нь эр, эмийн харьцаатай холбоотой байдаг. Мунхгийн төлөвт орших хүмүүсийн яриа доромжлол, дөвийлгөлт, буруушаалт, айлган сүрдүүлэлт, ёс зүйгүй үгүүдээр дүүрэн байдгаараа бусдаас ялгардаг. Тэдний бүх үг нь уур хилэн, үзэн ядалтаар дүүрэн байдаг. Тийм хүн ам ангайх аваас өрөө тэр аяараа таагүй үнэрээр дүүрч байгаа мэт мэдрэмжийг төрүүлдэг. Тийм хүмүүс, өөрсдөө санаатай эсвэл