Бидний зүрхэнд Гималайн уулс шиг асар их бохир бузар хуралдан хуримтлагдсан. Үүнийг яаж цэвэрлэх вэ? Цэвэрлэх ямар нэг арга байна уу? Магадгүй хэн нэг эрдэмтэн зүрхийг тань цэвэрлэх хэрэгсэл өгөх болов уу? Тэд гэдэс дотрыг угааж цэвэрлэж чадах ч зүрхийг чинь цэвэрлэж чадна гэж үү?

Үүнийг хэрхэн хийхийг тэд мэдэхгүй. Харин садху нар үүнийг мэддэг. Бхагаватам сударт, кришна-санкиртаны ачаар зүрх олон олон лакх амьдралын туршид хураан хуримтлуулсан материаллаг бохир бузар болгоноос ариусан цэвэрлэгдэх боломжтой хэмээн айлдсан. Тэр цагт л бхакти өсч хөгждөг.

Шрила Гоур Говинда Свами, Маяпур. 1993 он

(Лакха – Нэг зуун мянга 100 000

Кришна-санкиртан –Дээд Эзэн, Кришнагийн ариун нэрийг олноороо хамтран дуулах үйл )

Бэлтгэсэн: Балабхадра дас

Шрила Прабхупадаг Англид ирэх үед тэндэхийн нэг сэтгүүлч түүнтэй уулзаад: “Та чухам яах гэж Англид ирээ вэ? Манайх өөрийн гэсэн шашин соёлтой” хэмээн асуужээ.

Прабхупада: “Англичууд 200 жилтэй өмнө Энэтхэгт ирээд буцахдаа түүний хамаг л эд баялгийг цөлмөж аваад явсан. Гэвч тэд манай хамгийн том, хамгийн үнэт баялгийг авч явахаа мартсан байсан. Энэ бол бурханлаг эрдэм мэдлэг, бурханлаг соёл уламжлал. Би Англид, та нарын мартаад орхисон тэр зүйлийг өгөхөөр ирлээ” гэж хариулжээ.

Орчуулж бэлдсэн: Балабхадра дас

Рама навами баярын өмнөхөн бид Тушинская метро станц дээр номоо түгээж байлаа. Би метроны гарах хаалган дээр зогсож байв. Оюутнууд ч  ном тун сайн авч байсан юм.

Гэтэл гэнэт ард минь:

-Энэ юун номууд вэ ? – гэх дуу сонсогдов.

-Энэтхэгийн эртний гүн ухаан, – гэж би эргэж ч харалгүй  дуржигануулав.

-Одоохон шалгаадхая, – гэхэд нь харвал, нэгэн халзан эр жинсэн хантаазныхаа дотор халаас руу гараа явуулснаа тэндээс “энергийн багаж” гарган ирж байлаа. Тэгснээ гараа номон дээр тавиад багажиндаа хандан:

-Энэ номонд надад шаардлагатай мэдлэг байна уу?   – гэв. Багаж нь ч огцомхон хөдлөж номыг заалаа!

-Сайн байна! Хичнээн хувь бэ ?

Багаж  бүтэн тойрог хийв.

-Их сайн! Бараг л 100 хувь. Асуудалгүй, авъя!

Тэрээр халааснаасаа мөнгө гаргаж ирээд номыг авч, бидэнд талархаад, шидэт багажныхаа хамтаар цааш явж одсон билээ.

(Гамбхира дас дурсамжаас)

Орчуулж бэлдсэн: Балабхадра дас

Бурхан: Байна уу? Сайн уу? Чи намайг дуудсан уу

Хүн: Үгүй, гэхдээ би хааяа залбирдаг. Миний сэтгэл тайвширдаг болохоор би залбирах дуртай. Гэхдээ яг одоо би завгүй байна.

Бурхан: Бүгд л завгүй байдаг. Шоргоолж хүртэл завгүй.

Хүн: Мэдэхгүй юм даа. Амьдрал хэцүү, цаг хугацаатай уралдаж байна. Байнгын л завгүй байх юм.

Бурхан: Мэдээж. Бүхий л зүйлд цаг хэрэгтэй. Гэхдээ гарч буй үр бүтээл  чинь үр дүн нь юм. Үйл ажиллагаанд цаг хугацаа зарцуулагддаг. Үр бүтээмж нь үүнээс чөлөөлдөг.

Хүн: За ойлголоо. Гэхдээ надад амьдрал яагаад ийм болоод байгааг тайлбарлаад өгөөч.

Бурхан: Анализ хийх нь бүхнийг хэцүү болгодог. Амьдралыг анализдахаа зогсоо. Анализ хийж эхлэхэд бүхнийг сэжиглэн хардаж боддог. Харин итгэх цагт амжилт олно.

Хүн: Яагаад би дандаа аз жаргалгүй байна вэ?

Бурхан: Чиний өнөөдөр бол маргааш, өчигдөр өнгөрсөн зүйлдээ чи их харамсдаг. Чи анализ хийгээд байгаа учраас сэтгэл чинь түгшүүртэй. Санаа зовох нь чиний зуршил болсон. Иймээс л чи аз жаргалгүй байна даа.

Хүн: Тэгвэл бүх зүйл тодорхой биш байхад би яаж санаа зовохгүй байх юм бэ?

Бурхан: Хүмүүсийн хувьд тодорхой биш байдал нь гарцаагүй харин санаа зовох нь сонголтынх

Хүн: Гэхдээ л тодорхой биш байдал нь өвдөлт  авчирдаг.

Бурхан: Өвдөх нь  гарцаагүй. Шаналах нь сонголтынх

Хүн: Шаналж зовох нь сонголтынх юм бол яагаад сайн хүмүүс зовдог вэ?

Бурхан: Алмааз эрдэнийг өнгөлөхгүй бол гялалзахгүй. Алтыг галд шатаахгүй бол цэвэршихгүй. Сайн хүмүүс заримдаа хэцүү замаар явдаг ч тэд шаналдаггүй. Энэ амьдралын туршлага нь тэднийг гашуун биш зөөлөн сэтгэлтэн илүү сайн хүн болгодог. Сайн хүмүүс бүхий л зүйлсээс боломжийг харж байдаг. Тэр боломж нь тэдэнд Над руу эргэн хандахад тусалдаг.

 Хүн: Тэгэхээр амьдралын туршлага нь хэрэгтэй гэсэн үг үү?

Бурхан: Мэдээж, тэр бол маш хатуу багш. Эхлээд шалгалт аваад дараа нь мэдлэг суулгадаг.

Хүн: Яагаад бид тэр хатуу шалгалтыг дандаа туулах ёстой юм бэ? Проблемгүй сайхан амьдарч болохгүй гэж үү?

Бурхан: Дотоод сэтгэлийн хүч чадал сул орж ирдэггүй. Шантарч зүтгэж байж олж авдаг зүйл. Иймээс л асуудал нь бидний ухаан санааг хүчирхэгжүүлдэг юм.

Хүн: Энэ асуудал дунд заримдаа бид хаашаа яваад байгаагаа мэдэхгүй юм.

Бурхан: Гадаад ертөнц рүү харахад хаашаа яваад байгаагаа олж мэдэхгүй. Дотоод руугаа ханд.

Гадагшаа харахад чи унтаж байдаг. Дотогшоо харахад чи сэрдэг.

Хүн: Хэцүү цаг үед та яаж урам зоригтой байдаг вэ?

Бурхан: Хэр хол явахыг хүсэж байгаагаа биш хэр хол явсанаа бодох хэрэгтэй. Өөрт байгаа сайхан бүхнээ бодож тооцоол. Өөрт байхгүйгээ биш.

Хүн: Танд хүмүүсийн юу нь  гайхалтай  байдаг вэ?

Бурхан: Хүмүүс зовох цагтаа яагаад би гэж асуудаг. Харин баясан цэнгэж өсөн дэвжих цагтаа яагаад би гэж хэзээ ч асуудаггүй. Ихэнх хүмүүс үнэн миний талд байх ёстой гэж үздэг бол цөөхөн хүмүүс нь үнэний талд байхыг хүсдэг!!

Хүн: яаж би амьдралын сайн сайхныг мэдрэх вэ?

Бурхан: Өнгөрсөндөө харамсалгүй, одоо цагаа урам зоригтой итгэлтэйгээр удирдаж, ирээдүйнхээ талаар айдасгүй байх.

Хүн: Сүүлийн асуулт. Заримдаа миний залбиралд хариулт ирдэггүй.

Бурхан: Сонсоогүй залбирал гэж байхгүй. Хариулт нь Үгүй гэсэн үг юм.

Хүн: Надтай ярилцсан баярлалаа.

Бурхан: Амьдрал бол аз жаргал, жинхэнэ хайр, төгс төгөлдөр амар амгаланг  олж нээх юм. Юунаа с ч бүү айж эмээ. Надад итгэ. Яаж амьдрахаа мэдэх аваас амьдрал бол гайхалтай.

Эх үүсвэр:

http://presentations.iskcondesiretree.com/Chat%20with%20God/chat_with_God.swf

Орчуулж бэлдсэн: Т.Цэвэлмаа (Туласи Махарани деви дас)