Төгсгөл 4-р хэсэг АРВАН НЭГЭН ЗҮЙЛ Бас сайн хувцас өмссөн сайхан царайтай элдэв эрдэнэсийн чимэг зүүсэн махлаг биетэй охиныг сөгтгөн асуухад тэрээр ийн өгүүлрүүн:- би угаас гүрнийг эзлэн захирсан нэгэн их хааны авхай билээ. Учирсан эрийн газраас төрхөмд одохуй цагт усанд унаж үхээд энд ирлээ. Буян, нүгэл хэмээн ялгаж мэдэхгүй. Эрдэмтэн номчингуудаас хамаг номын хөтөлбөрийг […]
Чойжид дагинын тууж Read More »
Эрдэнийн сан субашидаас Сайн муу хоёр хүнд ав адил туславч Санаж хойно ачлах нь ер адил үгүй Сайн муу хоёр газар тариа тарихад адил боловч Сайтар ургаж боловсрохдоо их ялгаатай мэт. Эрхэм сайн хүнд өчүүхэн тус хүргэвч Үүрд түүнийг марталгүй явж магад ачилъюу Эрт цагт ундаассан хаанд нэгэн долоогоно өгсөн хүн Эцэст нь
ЭРДЭМТ САЙН ТҮШМЭЛИЙН ҮЛГЭР Read More »
Үнэн сайн номчинд бусдын хорлосон нь дээшлэхийн нөхцөл Үтэл муу хүнд бусдын хорлосон нь доройтохын нэрмээс. Үлгэрлэвэл түймрийн галд хүчит салхи учирвал өрвөсхийхийн нөхцөл Өчүүхэн зуланд тэр салхи тусвал унтрахын шалтгаан. гэсэнтэй зохилдох үлгэр нь: Эрт урьд цагт Сарангэрэл нэрт нэгэн их хаан байлаа. Тэр хаан “хамаг амьтан юуг хүсвэл түүнийг өгсүгэй” гэж ам авч
ӨГЛӨГТ СЭТГЭЛИЙН ТУХАЙ ҮЛГЭР Read More »
Хариг харамч болоод ямагт хар бодогч хүн нь Хэдий шадар янаг мөн боловч нэн бүү итгэ Хэтэрхий ихэст ч бол холын дайснаас Хишгийг нь идсэн дэргэдэх хүн хорлох нь олон бий. гэсэнтэй утга зохилдох үлгэр нь: Эрт цагт Варанасын оронд хүн явж үл болох нэгэн их зузаан ой моддын дотор Рүрү нэрт нэгэн бодисад гөрөөс
ЭРДЭМТ ГӨРӨӨСНИЙ ТУХАЙ ҮЛГЭР Read More »
Нэгэн хүн түүний хувь тавилан хэтэрхий хэцүү хүнд юм хэмээн бодох болжээ. Ингээд тэрээр Бурханд хандан: “Ай Эзэн минь, миний хүзүүнд зүүсэн загалмай арай л дэндүү хүнд юм. Миний мэдэх бусад хүмүүсийн зүүсэн загалмай хамаагүй хөнгөн байна. Та миний загалмайг арай жаахан хөнгөхөн болгох арга байна уу? ” гэхэд Бурхан хариуд нь: “Бололгүй яахав, би чамайг загалмай хадгалах сан руу илгээе. Тэгээд өөрт таалагдсан загалмайгаа сонгоод ав даа” гэжээ. Ингээд нөгөө хүн загалмай хадгалах санд хүрч очоод өөрт тохирчихмоор загалмайгаа сонгож гарав. Тэр бүх загалмайнуудыг хүзүүндээ зүүж үзсэн боловч түүнд бүгд л хэт хүнд юм шиг санагджээ. Бүх загалмайнуудыг зүүж дуусахад нөгөө хүнд загалмайнуудын хамгийн эцэст байсан нэгэн загалмай бусдаасаа арай хөнгөн мэт санагдаж гэнэ. Тэгээд тэр Бурханд хандан: “Үүнийг би авч болох уу?” хэмээн асуухад Бурхан хариуд нь: “Тэгэлгүй яахав, мэдээж болно. Энэ чинь өөрийн тань зүүж байсан загалмай шүү дээ. Чи нааш орж ирж, бусад загалмайнуудыг зүүж үзэхээсээ өмнө үүнийгээ хаалганд өлгөөд орхичихсон” хэмээн хариулж гэнээ. Хоёр хуврага Нэгэн удаа хөгшин, залуу хоёр хуврага нутгийн зүг аялаж явжээ. Тэдний замд нэгэн гол таарч. Гэвч бороо их орсноос тэр гол аймшигтай ихээр үерлэж байв гэнэ. Голын эрэг дээр нэгэн залуухан бүсгүй зогсож байлаа. Тэр эмэгтэй мөн л нөгөө эрэгт гарах хэрэгтэй байсан ч тэрээр бусдын тусламжгүйгээр голоор гарах боломжгүй байв. Тэр хоёр хуврага эмэгтэй хүнд хүрэхийг хориглосон хатуу сахилтай байжээ. Настай хуврага нь эмэгтэйд дөхөн очиж, түүний гараас хөтлөн гол гатлахад нь туслаж гэнэ. Ингээд цаашхи бүхий л замын туршид хуврагууд хоорондоо юу ч ярилгүй таг чиг явцгааж. Гэвч нутгийн захад хүрэх алдад залуу хуврага тэсч чадалгүй ам нээн: “Та яаж эмэгтэй хүнд хүрч чадаж байнаа?! Та чинь ийм ам тангараг тавьсан шүү дээ!” гэхэд нь настай хуврага нь тайвнаар: “Хачин юм даа, би түүнийг зүгээр л нэг эргээс нөгөө эрэгт тээж гаргасан. Харин чи түүнийг одоо болтол дотроо тээсээр явна шүү дээ” хэмээн хариулсан гэдэг. Бэлтгэсэн: Балабхадра дас
Загалмайн тухай сургамжит үлгэр Read More »
