Эрт урьдын цагт нэгэн алдартай сүмийн цэвэрлэгч байжээ. Тэрбээр гайхалтай бишрэлтэй хийгээд шударга нэгэн байв. Өдөр бүр даршан авахаар сүмд ирж байгаа мянга мянган бишрэлтнүүдийг хараад Бурхан байнга л эндээ зогсч хүмүүст даршан өгөөд их л ядардаг байх даа хэмээн боддог байж.

Тэгээд нэг өдөр Бурханыг амраахыг хүсэхдээ “Би Таны оронд нэг өдөр зогсъё” хэмээн гуйв. Сүмийн Шүтээн түүнд “Би түр амарч болох л юм. Харин чамайг Өөр шигээ болгосны минь хариуд чи нэг зүйл хийх ёстой. Энд над шиг зүгээр л зогсоод орж ирсэн хүмүүс рүү инээмсэглэн тэдэнд адислалаа хайрлаарай. Юунд ч бүү саад бол, юу ч битгий ярь. Шүтээн болохоо сана. Бас Би бүх зүйлийг төлөвлөсөн байдаг гэдэгт итгэлтэй байгаарай” гэж хариулжээ.

Цэвэрлэгч саналыг зөвшөөрч дараагийн өдөр нь Бурханы оронд зогсов. Тэгсэн нэгэн баян хүн орж ирээд залбирчээ. Тэрээр их хандив өргөн бизнес нь амжилттай болохыг гуйж гэнэ. Харин гарахдаа дүүрэн мөнгөтэй түрийвчээ сүмд орхичихжээ. Шүтээнд хувилсан цэвэрлэгч түүнийг дуудахыг хүссэн ч өөрийгөө удирдаад чимээгүй өнгөрөв.

Баяныг гарсны дараа нэгэн ядуу эр орж ирээд өргөлийн саванд нэг ширхэг зоос хийж “Надад байгаа юм энэ л байна. Бурхан минь, би гагцхүү Танд үргэлжлүүлэн үйлчлэхийг хүснэ” хэмээн залбирав. Ингэж залбирахынхаа хажуугаар тэрээр гэр бүл нь амьдралдаа хэрэгцээтэй наад захын зүйлсээр дутагдаж байгааг хэлээд үүнийгээ Бурханд даатгалаа. Тэгээд залбирч дуусаад нүдээ нээхэд нь баяны орхисон түрийвч харагдсанд Бурханд талархаад түрийвчийг авчээ. Үүнийг харсан Шүтээн инээхээс өөр юу ч хийсэнгүй.

Яг тэр үед нь далайчин орж иржээ. Тэр хол аялалд явах гэж байсан учраас эсэн мэнд эргэн ирүүлэхийг гуйн Бурханд залбирч гэнэ. Яг тэр үед түрийвчээ гээсэн баян цагдаа нартай орж ирээд далайчинг сэжиглэн баривчлахыг тушаав. Энэ бүгдийг харсан Шүтээний дүрд хувилсан цэвэрлэгч “Далайчин хулгайч биш” гэдгийг хэлэхийг хүссэн ч болохгүй байсан болохоор сэтгэлээр унажээ. Далайчин “Яагаад намайг шийтгэж байгаа юм бэ? Би гэмгүй шүү дээ” хэмээн Бурханд хандав. Харин баян эр хулгайчийг олж өгсөнд Бурханд талархжээ.

Эцийн эцэст Шүтээний дүрд байгаа цэвэрлэгч тэвчээр алдарч жинхэнэ Бурхан байсан бол дуугарах байсан байх гэж бодоод “Түрийвчийг ядуу эр авсан, далайчин хулгайч биш” гээд хэлчихэж гэнэ. Үүнийг сонссон далайчин, баян хоёр Бурханд ихэд талархчээ.

Цэвэрлэгч “Бурхан минь, энд зогсохыг амархан гэж бодсон минь буруу байж, гэхдээ л би нэг сайн зүйл хийсэн” гээд болсон явдлыг ярьжээ. Тэр өөрийгөө сайн зүйл хийсэн байна гэж магтуулах байх гэж бодсон ч Бурханы сэтгэл харин ч ихээр гонсойв.

Бурхан түүнд хандан “Чи яагаад миний үгэнд орсонгүй вэ? Надад итгэдэггүй хэрэг үү? Намайг ирж байгаа хүмүүсийн зүрх сэтгэлийг ойлгодоггүй гэж бодоо юу? Тэр баян эрийн хандив бүгд хулгайн мөнгө, тэгэхдээ өчүүхэн л хэсэг нь, тэр Надтай ийм байдлаар харьцаж байхыг хүссэн. Харин ядуу залуугийн өгсөн зоос бол түүний эцсийн зоос. Тэр Надад итгэдэг учраас л өргөсөн хэрэг. Далайчны хувьд хэдийгээр буруу зүйл хийгээгүй ч далайд гарсан шөнөө таагүй цаг агаараас болж үхэх шахна. Харин баривчлагдаад шоронд орсон бол цаг агаарын аюулаас аврагдах байв. Мөнгөтэй түрийвч бол ядуу эрд очих ёстой байсан юм, учир нь тэр мөнгөө Надад үйлчлэхэд зарцуулах байлаа. Би баян эрийн муу кармаг багасгаж, далайчинг аврах гэж байсан юм. Гэтэл өөрийгөө Миний төлөвлөгөөг мэдэж байгаа гэж  бодсон чиний бодол бүгдийг баллачихлаа” гэжээ.

Сургаал:

Бурхан хүн бүрт тохирсон төлөвлөгөө болон шийтгэлийг оноодог…

Бид гагцхүү тэвчээртэй байх хэрэгтэй!!!!

Орчуулсан: Баттулга, Дунгармаа

–     Чи яагаад уйлав?

–     Би яаж уйлахгүй байх билээ дээ? Голд сүхээ унагачихаад юугаараа би гэр бүлээ тэжээх билээ гэхэд Бурхан голоос алтан сүх гаргаж ирээд асуусан нь:

–     Энэ чиний сүх мөн үү ?

–     Үгүй ээ, энэ миний сүх биш хэмээн модчин хариу өчив. Тэгмэгц Бурхан голоос мөнгөн сүх гаргаж ирээд:

–     Тэгвэл энэ л чиний сүх байх даа гэхэд

–     Үгүй ээ, энэ ч миний сүх биш гэж модчин хариулав. Эцэст нь Бурхан голоос төмөр сүх гаргаж ирвэл:

–     Тиймээ, энэ миний сүх мөн байна хэмээн модчин эр баярлан хөөрөв.

–     Чи шударга ариун хүн бөгөөд миний номлол сургаалыг дагаж мөрддөг болохыг би харлаа, гэж Бурхан өгүүлээд, – тиймээс шагнал болгож энэ гурван сүхийг гурвууланг нь ав гэв. Ингээд модчин эр элбэг хангалуун амьдрах болжээ. Гэтэл харамсалтай нь нэгэн удаа гай тохиож эхнэр нь голд уначихжээ. Тэр дахиад л гашуунаар харамсан уйлав. Тэр даруйд мөн л Бурхан гэнэт бий болж, асуусан нь:

–     Чи яагаад уйлав? гэхэд

–     Эхнэр маань голд уначихсан байхад би яаж уйлахгүй байх билээ гэв.

Тэгтэл Бурхан голоос Женифер Лопезыг гаргаж ирээд асуусан нь:

–     Энэ эхнэр чинь мөн үү ?

–     Тиймээ, энэ миний эхнэр хэмээн модчин баяртайгаар хариулав.

Бурхан уурлан хилэгнэж:

–     Чи яаж намайг мэхэлж чадаж байна? гэхэд

–     Бурхан та харж байна уу? гээд модчин эр, – энд жаахан үл ойлголцол байна л даа. Энэ миний эхнэр биш гэж хариулмагц та голоос Кетрин Зета-Жонсыг гаргаж ирэх байсан. Би дахиад л энэ миний эхнэр биш гэж хариулна. Тэгмэгц та миний эхнэрийг гаргаж ирэх бөгөөд би ч, тиймээ, энэ бол миний эхнэр гэж хэлэх байсан. Тэгвэл та өнөөх гурвыг гурвууланг нь надад өгөх болно шүү дээ. Ингэвэл би яах болж байна? Би тэр гурвыг гурвууланг нь тэжээж чадахгүй болохоор бид дөрөв дөрвүүлээ зовлон зүдгүүртэйгээр амьдрах болно шүү дээ гэв.

Өглөөгүүр хүү нь ээжтэйгээ ийм нэг яриа өрнүүлж байна гэнэ:

–       Өнөөдөр би сүм рүү очихыг хүсэхгүй байна! Тэнд байнгын л хэрүүл маргаан!

–       Үгүй дээ, хүү минь, чи сүм рүү явах ёстой.

–       Гэхдээ яагаад явах ёстой гэж? Тэнд хайр, ойлголцол байдаггүй. Би өөрийгөө аятай таатайгаар мэдэрч чаддаггүй.

–       Үгүй ээ, чи заавал сүм рүү очих ёстой.

–       Тэгвэл та өнөөдөр намайг сүм рүү очих ядаж ганц шалтгааныг хэлж өгөөч.

–       Чи энэ сүмийн пастор нь …..

Нэгэн мөргөлчин ламтнаас асууж байна:

–       Эцэг ламтан, та яагаад архи уугаад байдаг юм бэ? Архи дарс чинь хүний  дайсан биз дээ!

–       Тиймээ.  Харин “Өөрийн дайснаа  хайрла” гэсэн номлол бий шүү дээ.

Нэгэн хүний хажуугаар гурван йогч өнгөрчээ. Эхнийх нь – би бол аугаа йогч. Шөнө бүр миний тархинаас улаан туяа цацардаг. Ард яваа хоёр нөхөр бол миний найзууд л даа. Гэхдээ минийх шиг амжилтанд хүрэх арай л болоогүй гэв.

Хоёр дахь йогч ирээд, шөнө бүр түүний тархи мянган өнгөөр солонгордог ба түрүүчийн йогчийн сэтгэл санааг гундаахгүйн тулд түүнд энэ тухай хэлдэггүй, учир нь түүний түвшин эхнийхээс хавьгүй дээгүүр оршдог гэж мэдэгдэв.

Харин гурав дахь йогч ирээд, түүний юу нь ч гэрэлтдэггүй гээд, гэхдээ тэрээр шөнөдөө хар тамхи татдаггүй гэв.