Нэгэн мусульман эр муудсан мах идсэнээс ходоод  дотор нь ихээр хямарчээ.  Тэгээд бие засахаар ой руу гүйсэн ч бие зассаны дараа тун их ядарсандаа болоод өндийн босч чадахгүй суув. Түүнийг нэгэн зэрлэг бодон гахай нүд салгалгүй харж байсан ба хүний ялгадсыг дээд зэргийн гүнцэг хэмээн тооцож түүнийг амтлах боломжийг тэсч яадан хүлээж байжээ. Эцэстээ тэрээр тэсч байж чадахаа болиод, хөөрхий эр рүү дайрч, соёогоороо түүнийг нэвт хадарчээ. Амь тавих үедээ мөнөөхь мусульман эр “Харама!”  хэмээн чангаар хашгирав гэнэ. “Харама!” гэдэг нь “хараал ид” гэсэн утгатай араб үг аж. Түүнд Ариун Нэрийн нэг үе, -“Рама” багтаж байсан тул мусульман эр санамсаргүй энэ үгийг хэлснээрээ мокша буюу ангижралыг олжээ. Энэ бол Ариун Нэрийг санамсаргүй дуудсаны үр дүн юм. Эндээс Ариун Нэрийг байнгад, ухамсартай, санаатайгаар унших нь хэдий хэмжээний хүч нөлөөтэйг төсөөлж болно. Шачинандана Свами “Ариун Нэрийн рашаа далай” номоос Орчуулсан: Балабхадра дас