Хүний энэхэн амьдралаа утга учиргүй дуусгаад Хүйтэн халуун тамд хилэнц нүглээ нимгэлээд Буян жаахан үлдэж, Бурхан та ивээвэл Буцаад Замбуу тивдээ төрөх боломж тохионо. Эргэн буцах замдаа эхийн хэвлийд саатаж Элдэв түмэн зовлонгийн эхлэл, төгсгөлийг амсана Зунгагт бүгчим орчинд тарчлан шаналахын цагт Зуун төрлийнхөө үйлийг эрхгүй нэг санана Алтан сайхан мөчүүдээ адгуус мэт үрж Авралт ариун номыг амны цаас болгож Аль л болохгүй бүхнийг үйлдэж явсандаа халаглаж Алгаа хавсран Бурханд мөргөн залбирч эхэлнэ Орчлонд дөнгөж төрүүтээ Бурхан тандаа мөргөнө Огт хэрэггүй зүйлсээр оролдохоо ер болино Ертөнцөд уях үйлийн уяа хүлээсийг тасалж Ердөө би дахин эхийн хэвлийд орохгүй Ийм андгай өргөж энэ дэлхийд ирмэгцээ Эдэлж байсан зовлон, тавьсан тангаргаа мартана Зэрэглээ мэт орчлонгийн зэрвэсхэн жаргалд хууртаж Хэмжээт энэ насаа хэнэг ч үгүй дуусгана.